Monday, November 10, 2008
Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008, Θέατρο Απόλλων, 9:00 μ.μ.

Συγκλονιστική ταινία, σχόλιο πάνω στη στυγνή εκμετάλλευση των μεταναστών στον κόσμο της ελεύθερης οικονομίας μέσα από την ιστορία μιας ενεργητικής γυναίκας στο σύγχρονο Λονδίνο που αρχίζει τη δική της επιχείρηση εξεύρεσης εργασίας (βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Βενετίας).

Την εκμετάλλευση των μεταναστών στη σημερινή Αγγλία και τον τρόπο λειτουργίας της ελεύθερης οικονομίας καυτηριάζει στην ταινία του αυτή ο σκηνοθέτης Κεν Λόουτς. Επιστρέφοντας στην Αγγλία του «ελεύθερου κόσμου…» (οι τελείες στον αγγλικό τίτλο της ταινίας υποδεικνύουν την ειρωνική στάση του σκηνοθέτη) από την αποστολή της στην Πολωνία για την εξεύρεση φτηνής εργασίας, για λογαριασμό της εταιρείας στην οποία εργάζεται, η Αντζι, μια όλο ενέργεια και φαντασία 30άρα γυναίκα βρίσκεται ξαφνικά χωρίς δουλειά κι αποφασίζει, με τη βοήθεια μιας συγκατοίκου της, ν’ ανοίξει το δικό της γραφείο εξεύρεσης εργασίας για μετανάστες. Ευρηματική, καβάλα σ’ ένα μηχανάκι, η Αντζι τρέχει ασταμάτητα σ’ αναζήτηση κακόμοιρων πελατών, αρχικά νόμιμων μεταναστών, στη συνέχεια και παράνομων, για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στα έξοδα αλλά και να καλύψει τρύπες που δημιουργούν ανέντιμοι εργοδότες, για να μετατραπεί σταδιακά σε μια αδίστακτη, το ίδιο μ’ εκείνους που κατηγορούσε, εργοδότρια, που με τα ίδια απάνθρωπα μέσα, αρχίζει να εκμεταλλεύεται τους φτωχούς μετανάστες που αρχικά ήθελε να βοηθήσει.

Ζούμε σ’ ένα σκληρό, απάνθρωπο κόσμο, ένα δήθεν ελεύθερο κόσμο, που εκμεταλλεύεται το άτομο, το οποίο για να επιβιώσει, για να εξασφαλίσει μια θέση στον ήλιο, τελικά αναγκάζεται να μετατραπεί κι αυτό σ’ εκμεταλλευτή, μας λέει ο Λόουτς. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο στρατευμένος αριστερός σκηνοθέτης καταπιάνεται με την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της σύγχρονης κοινωνίας, και ιδιαίτερα με θέματα όπως αυτά της ανεργίας και της εκμετάλλευσης των μεταναστών. Τώρα, με το «Ενας ελεύθερος κόσμος», με βάση ένα καλογραμμένο, με έξυπνα αναπτυγμένες καταστάσεις και ολοκληρωμένους χαρακτήρες, σενάριο του τακτικού συνεργάτη του σκηνοθέτη, Πολ Λάβερτι (βραβείο καλύτερου σεναρίου στο Φεστιβάλ Βενετίας), ο Λόουτς έφτιαξε ακόμη μία εξαιρετική ταινία, που σε κρατά καθηλωμένο στη θέση σου από την αρχή ώς το τέλος, ταινία σκηνοθετημένη με οξυδέρκεια και κριτική ματιά, από την οποία δεν λείπουν η ανθρωπιά και η συμπάθεια για τα πρόσωπά του, καυστικό ταυτόχρονα σχόλιο για την ελεύθερη οικονομία και τα μέσα στα οποία αναγκάζει τα άτομα να καταφύγουν για να μπορέσουν να επιβιώσουν.



Σκηνοθεσία: Ken Loach

Σενάριο: Paul Laverty

Μουσική: George Fenton

Φωτογραφία: Nigel Willoughby

Μοντάζ: Jonathan Morris

Παραγωγή: UK, Italy, Germany, Spain, Poland, 2007

Διάρκεια: 96


Ερμηνείες:

Kierston Wareing ... Angie

Juliet Ellis ... Rose

Leslaw Zurek ... Karol

Joe Siffleet ... Jamie

Colin Caughlin ... Geoff

Maggie Russell ... Cathy

Raymond Mearns ... Andy

Davoud Rastagou ... Mahmoud (ως Davoud Rastgou)

Mahin Aminnia ... Σύζυγος του Mahmoud

Shadah Kavousian ... Mahmoud και παιδί της γυναίκας του

Sheera Kavousian ... Mahmoud και παιδί της γυναίκας του

Frank Gilhooley ... Derek

David Doyle ... Tony

Eddie Webber ... Διευθυντής Εταιρείας

Johnny Palmiero ... Διευθυντής Εταιρείας

Faruk Pruti ... Θυμωμένος εργάτης Emir

Jackie Robinson-Brown ... Διευθύντρια (ως Jackie Robinson Brown)


Συνέντευξη με τον Ken Loach

Πώς ξεκίνησε αυτή η ταινία;

Το 1990 γύρισα ένα ντοκιμαντέρ για τους λιμενεργάτες του Λίβερπουλ (The Flickering Flame), που διεκδικούσαν σταθερή και μόνιμη εργασία. Το γεγονός ότι η μόνιμη εργασία μειώνεται, ενώ ο αριθμός των έκτακ

των εργαζομένων αυξάνει, είναι για μένα πολύ σημαντικό και καθόλου προβεβλημένο. Κανείς δεν εξετάζει τις πολιτικές αποφάσεις που προωθούν αυτές τις αλλαγές - όλα τα κόμματα είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς και προσπαθούν να μας πείσουν ότι έτσι πρέπει να ζούμε. Εμείς δεν συμφωνούμε... Η αλλαγή στον τρόπο εργασίας, το ενδιαφέρον για τη μετανάστευση και τους μετανάστες, η ζωή τους, το τι τους έφερε εδώ - όλα οδηγούσαν σε αυτήν την ταινία.

Πόσο σας επηρέασαν κάποιες σχετικές ιστορίες που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας;

Αντίστοιχες ιστορίες δημοσιεύονται εδώ και χρόνια. Δεν θέλαμε όμως να κάνουμε μία ταινία για τα θύματα: θεωρήσαμε πιο ενδιαφέρον να περιγράψουμε τη συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης αυτών που βρίσκονται στην απέναντι πλευρά - αυτών που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες. Μια ταινία για τα θύματα έμοιαζε πολύ προβλέψιμη.


Πώς είναι η Άντζι;

Είναι μία 30ρα με ένα παιδί. Είναι δυναμική και γοητευτική και προέρχεται από μία αξιοσέβαστη και υπερήφανη εργατική οικογένεια. Δεν αξιοποίησε ποτέ πραγματικά τα ταλέντα της, πιθανόν να είχε και μία σειρά από αποτυχημένες σχέσεις και είναι υπέρμετρα φιλόδοξη. Έχει την αίσθηση ότι μπορεί να τα καταφέρει αν το κυνηγήσει πραγματικά. Είναι σε μία φάση της ζωής της που αν δεν κάνει κάτι εδώ και τώρα, θα φτάσει στα 35-40 χωρίς να το καταλάβει και τότε δεν θα είναι πια στην ακμή της. Είναι προϊόν του Θατσερικού τρόπου σκέψης, όπου η καριέρα γίνεται μοναδική προτεραιότητα και τίποτα δεν μετράει μπροστά στην κορυφή. Θα ήταν καλή για παρέα, αλλά όχι ο πιο κοντινός σου άνθρωπος. Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που την αντιμετωπίζουν οι άντρες. Είναι ζωηρή και γίνεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αλλά δεν θα ήθελες να περάσεις μία εβδομάδα μαζί της, πόσο μάλλον ολόκληρη τη ζωή σου.


Mε αυτή την ταινία θέλετε να σοκάρετε ή να αλλάξετε συμπεριφορές;

Το σκάνδαλο της εκμετάλλευσης είναι γνωστό, οπότε η ταινία δεν παρουσιάζει κάτι συνταρακτικά νέο. Θέλαμε περισσότερο να αμφισβητήσουμε την επικρατούσα άποψη ότι η σκληρή ιδιωτική πρωτοβουλία είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να αναπτυχθεί η κοινωνία. Ότι όλα είναι ένα “deal”, ότι όλα βασίζονται πάνω στην ανταγωνιστική και άπληστη οικονομία. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται τέρατα.

 
posted by ΕΛΜΕ Ν. Ηλείας at 8:07 AM | 0 comments
Monday, November 03, 2008
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου, Γραφεία Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας, 20:30 μ.μ.

 
posted by ΕΛΜΕ Ν. Ηλείας at 5:27 AM | 0 comments