Saturday, October 13, 2007
Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007, Θέατρο Απόλλων, 9:00 μ.μ.

Ο «Ανεμος χορεύει το κριθάρι» είναι μια ιστορία, που μπλέκει το πολιτικό και το εθνικό στοιχείο με το προσωπικό, καθώς οι ήρωες είναι δύο αδέλφια, τα οποία είναι από τους επικεφαλής της ιρλανδικής επανάστασης. Ο Ντέμιαν, που έχει σπουδάσει γιατρός, ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο Λονδίνο για να δουλέψει σε νοσοκομείο.

Ομως, η βία των βρετανικών δυνάμεων κατοχής τον κάνει να αναθεωρήσει και να αποφασίσει να μείνει και να πολεμήσει για την ανεξαρτησία μαζί με τον αδελφό του, τον συνειδητοποιημένο αγωνιστή Τέντι. Ο αγώνας των αδελφών θα φέρει αποτέλεσμα και ο Γουίνστον Τσόρτσιλ θα φτάσει στο σημείο να διαπραγματευθεί με τον ηγέτη των Ιρλανδών Μάικλ Κόλινς. Ομως πόσο ικανοποιητική θα είναι η συμφωνία που προσφέρει μερική αυτονομία;

Εκείνο το σημείο θα πυροδοτήσει νέες αντιθέσεις και έναν εμφύλιο πόλεμο και θα επηρεάσει και τη σχέση των δύο αδελφών, οι οποίοι από σύντροφοι θα γίνουν εχθροί και αντίπαλοι. Ολόκληρη η κινηματογραφική καριέρα του Λόουτς στρέφεται σχεδόν αποκλειστικά γύρω από πολιτικά και κοινωνικά θέματα. Το ίδιο κάνει και στο «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι» με ιδιαίτερη προσοχή στην κινηματογράφηση και την ανασύσταση της εποχής. Στις ταινίες του Λόουτς συνήθως προσέχει κανείς μόνο το ιδεολογικό μέρος, όμως με αυτή τη δουλειά, ένα σενάριο που διαδραματίζεται στη δεκαετία του '20, ο Λόουτς δείχνει ότι ξέρει να στήσει καλά και μια ταινία σε περιβάλλον διαφορετικής εποχής, με ένα εξαιρετικό δίδυμο πρωταγωνιστών (Κίλιαν Μέρφι, Πάντραϊκ Ντελάνεϊ).

Σκηνοθεσία: Ken Loach
Σενάριο: Paul Laverty
Μουσική: George Fenton
Φωτογραφία: Barry Ackroyd
Μοντάζ: Jonathan Morris
Παραγωγή: Γερμανία/ Ιταλία / Ισπανία/ Γαλλία / Ιρλανδία / ΗΒ, 2006
Διάρκεια: 127’

Ερμηνείες:
Cillian Murphy .... Damien
Padraic Delaney .... Teddy
Liam Cunningham .... Dan
Gerard Kearney .... Donnacha
William Ruane .... Gogan
Kieran Aherne .... Sweeney
Roger Allam .... Sir John Hamilton
Laurence Barry .... Micheail
Sabrina Barry .... Julia
Frank Bourke .... Leo
Antony Byrne .... Ανακριτής
Tom Charnock .... Λοχίας στο χωριατόσπιτο
John Crean .... Chris
Máirtín de Cógáin .... Sean
Keith Dunphy .... Terence
Orla Fitzgerald .... Sinead
Kiernan Hegarty .... Francis
Myles Horgan .... Rory


Τυφώνας είναι η Ιστορία και στάχυ το άτομο
O πιο εύκολος και «πολιτικά ορθός» τρόπος να πεις πόσο καθαρός είναι ο «Ανεμος που χορεύει το κριθάρι» θα έμενε στην παράθεση υπερθετικών για τη φωτογραφία του Μπάρι Ακρόιντ, για το στιβαρό σενάριο του Πολ Λάβερτι, για την ερμηνεία του Κίλιαν Μέρφι και πάνω απ' όλα για τη σκηνοθεσία του Κεν Λόουτς, που ξανάφερε στο προσκήνιο το πολιτικό σινεμά και κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες τον περασμένο Μάιο. Ομως, σπάνια συναντάμε σε ένα ιστορικό δράμα εποχής (θεματικά παρόμοιο με το «Μάικλ Κόλινς» του Νιλ Τζόρνταν) ρεαλισμό τόσο γυμνό από μελοδραματικές και δημαγωγικές φιοριτούρες, τόσο πυκνό σε πολιτική σκέψη, τόσο πλούσιο σε αυθεντικά συναισθήματα.

Ο Αγγλος Λόουτς «αλλάζει» πλευρά γυρίζοντας στο χθες για να δει χωρίς προκατάληψη το σήμερα. Επιστρέφει στην ωμή βία του βρετανικού στρατού κατοχής στην Ιρλανδία, στο αντάρτικο των Ιρλανδών για εθνική ανεξαρτησία, στη συνθηκολόγηση του Δεκέμβρη του 1921 που σήμανε την ίδρυση του κράτους της Ιρλανδίας και στον εμφύλιο που ακολούθησε. Ο Λόουτς πράττει το αυτονόητο: δεν δικάζει την Ιστορία, κατά τη γενικευμένη τάση που προσφάτως παρουσιάστηκε στη Δύση. Ξαναδιαβάζει, απλώς, με ιδιαίτερη προσοχή ένα μικρό κεφάλαιο από τη σύγχρονη ιστορία της Ιρλανδίας (όπως έκανε με τον Ισπανικό Εμφύλιο και την ουτοπία της Αριστεράς στο «Γη και ελευθερία» το 1995) μιλώντας για τη βία που γεννάει βία και για το άτομο (την ηθική στάση και την πολιτική πράξη του) που στέκει σαν στάχυ μπροστά στους τυφώνες της κάθε εποχής. Στο περιθώριο όλων αυτών θα μπορούσε να ειπωθεί πως ο «Ανεμος χορεύει το κριθάρι» κρύβει και έναν υπαινιγμό για τον σημερινό αμερικανο-βρετανικό πόλεμο στο Ιράκ και την ανεξέλεγκτη βία που πυροδότησε.
Δημήτρης Μπούρας
 
posted by ΕΛΜΕ Ν. Ηλείας at 1:43 AM |


0 Comments: