Sunday, January 14, 2007
Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2007, Κινηματογράφος Απόλλων, ώρα 9 μ.μ.

Τρεις νεαροί Βρετανοί υπήκοοι κρατήθηκαν για δύο χρόνια στην αμερικανική στρατιωτική φυλακή Γκουαντάναμο, την Κούβα χωρίς ποτέ να τους απαγγελθούν επίσημα κατηγορίες.
Γνωστοί και ως 'Το τρίο του Τίπτον' - αναφορικά με τη γενέτειρά τους, το Τίπτον της Βρετανίας- οι τρεις τους επέστρεψαν τελικά στη Μ. Βρετανία όπου και αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς και πάλι να τους δοθεί κάποια επίσημη εξήγηση για τη φρικτή τους δοκιμασία.

Η ταινία παρουσιάζει το χρονικό των γεγονότων που οδήγησαν τους τρεις νεαρούς από τη Βρετανία σε έναν γάμο στο Πακιστάν και στη συνέχεια στο πέρασμα των Αφγανικών συνόρων την ίδια στιγμή που οι Αμερικανοί ξεκινούσαν τις στρατιωτικές τους επιθέσεις εναντίον του, μέχρι την τελική σύλληψή τους από το ΝΑΤΟ και τη φυλάκιση τους στη στρατιωτική βάση 'X-Ray' και αργότερα στη βάση 'Delta' στο Γκουαντάναμο.

Ο βρετανός σκηνοθέτης Μάικλ Γουιντερμπότομ ('Τζουντ', 'Σε Θέλω', 'Καλωσήλθατε στο Σεράγεβο') και ο Ματ Γουάιτκρος μας ιστορούν την οδύσσεια τριών Βρετανών μουσουλμάνων που, κατά τη διάρκεια των διακοπών τους στο Αφγανιστάν, θα συλληφθούν και δύο από αυτούς θα μεταφερθούν στις φυλακές Γκουαντάναμο, όπου και θα κρατηθούν παράνομα, χωρίς δίκη. Μετά από δύο χρόνια φρικτής παραμονής στις φυλακές της Κούβας θα επιστρέψουν στη Μ. Βρετανία, για να αφεθούν ελεύθεροι, χωρίς καμία κατηγορία. Παραλογισμός, στο όνομα μίας.... επικίνδυνης 'ασφάλειας'!

Η αληθινή αυτή ιστορία είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη όταν δημοσιοποιήθηκε.Έτσι άγγιξε και τον σκηνοθέτη των πολλών και διαφορετικών κινηματογραφικών ειδών που δεν δίστασε να καταγράψει την ιστορία των πρώτων αυτών θυμάτων του αποκαλούμενου και... 'πολέμου κατά της τρομοκρατίας.' Χαμηλού προϋπολογισμού, με ερασιτέχνες 'ηθοποιούς' και γυρίσματα στις πραγματικές τοποθεσίες του Πακιστάν, του Αφγανιστάν και του Ιράν, με εμβόλιμα αποσπάσματα συνεντεύξεων από τους αληθινούς πρωταγωνιστές των γεγονότων αλλά και με χιούμορ, η ταινία έκανε αίσθηση και στο Φεστιβάλ Βερολίνου όπου προβλήθηκε, ενώ ο Μάικλ Γουιντερμπότομ κέρδισε Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας!


Σκηνοθεσία: Michael Winterbottom, Mat Whitecross
Μουσική: Harry Escott, Molly Nyman
Φωτογραφία: Marcel Zyskind
Μοντάζ: Mat Whitecross, Michael Winterbottom
Παραγωγή: Ηνωμένο Βασίλειο, 2006
Διάρκεια: 95’

Ερμηνείες:
Riz Ahmed .... Shafiq
Farhad Harun .... Ruhel
Waqar Siddiqui .... Monir
Afran Usman .... Asif Iqbal
Shahid Iqbal .... Zahid
Sher Khan .... Sher Khan
Jason Salkey .... Στρατιωτικός ανακριτής Sheberghan
Jacob Gaffney .... Ανακριτής #1 Kandahar
Mark Holden .... Ανακριτής #2 Kandahar
Duane Henry .... Φρουρός #1

William Meredith .... Φρουρός #2
Payman Bina .... Φρουρός #3
Adam James .... Ανακριτής SAS
Ian Hughes .... Ανακριτής MI5
James Buller .... MI5
Mark Sproston .... Υπάλληλος Πρεσβείας
Nancy Crane .... Ανακριτής #1
Ewan Bailey .... Ανακριτής #2
Martin McDougall .... Ανακριτής #3
Naser Ranjha .... Ανακριτής #4
Justin Lynch .... Ανακριτής #5
Sara Stewart .... Ανακριτής #6
Demetri Goritsas .... Ανακριτής #7
James McNeil .... Ανακριτής #8
Sasha Pick .... Ανακριτής #9
Steven Beckingham .... Φρουρός #1 (Guantanamo)
Brian Flaherty .... Φρουρός #2 Guantanamo
Jason Schams .... Φρουρός #3 (Guantanamo)
Andre Pitts .... Φρουρός #4 (Guantanamo)
Justin Thomson .... Φρουρός #5 (Guantanamo)
Tom Whitecross .... Φρουρός #6 (Guantanamo)

Ο δρόμος για το Γκουαντάναμο
Στον παραλογισμό των ανακρίσεων

Δραματοποιημένο πολιτικό ντοκιμαντέρ
Το πολυσύνθετο πλαίσιο των πολέμων που ακολούθησαν την 11η Σεπτεμβρίου είναι ίσως πολύ νωρίς ακόμη για να αναλυθεί με συμπεράσματα ασφαλή, τη στιγμή που τα συμφέροντα σε κάθε πλευρά περιπλέκονται με τρόπους που μόνο περισσότερο προβληματισμό μπορούν να δημιουργήσουν. Ο Μάικλ Γουίντερμποτομ, με τη συνεργασία του Ματ Γουάιτκρος στη σκηνοθεσία, κέρδισε την Αργυρή Αρκτο στην περασμένη Μπερλινάλε, με αυτό το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ που δεν μπορεί να μιλήσει για κάτι περισσότερο από το ότι ο πόλεμος είναι ένας εφιάλτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μια παρέα φίλων από το Τίπτον της Αγγλίας, που ταξίδεψε στο Πακιστάν για έναν γάμο, βρέθηκε στα σύνορα του Αφγανιστάν τη λάθος στιγμή. Οταν ο αμερικανικός στρατός άρχιζε τις επιθέσεις. Οι «Τρεις του Τίπτον» φυλακίστηκαν στο Αφγανιστάν, όπου τους αντιμετώπισαν ως Ταλιμπάν, μέχρι να μεταφερθούν στην αμερικανική βάση στο Γκουαντάναμο της Κούβας και να μείνουν εκεί για δύο χρόνια, χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες και χωρίς να επικοινωνήσουν με κανέναν από τους δικούς τους.

Ο Γουίντερμποτομ παρουσιάζει τη δραματοποιημένη εκδοχή της ιστορίας τους, παρεμβάλλοντας συνεντεύξεις των πραγματικών πρωταγωνιστών αυτής της περιπέτειας. Η ταινία αναπαριστά τη βία της κράτησης, τον παραλογισμό των διαρκών ανακρίσεων, τη βαναυσότητα των συνθηκών στη φυλακή και την έκπληξη από το ότι ένα ισχυρό κράτος μπορεί να κάνει οτιδήποτε σε όποιον θεωρήσει ύποπτο, χωρίς να χρειάζεται να δώσει καμία απολύτως εξήγηση.

Η σκηνοθετική ικανότητα του Γουίντερμποτομ είναι γνωστή από το πλήθος των ταινιών του και την ποικιλία των ειδών με τα οποία έχει ασχοληθεί. Εδώ, δεν ενδιαφέρεται τόσο να κάνει έρευνα σε βάθος για τα αίτια του πολέμου ή κατά πόσο αληθινή είναι η μαρτυρία των πρωταγωνιστών του (έχουν κατηγορηθεί ότι οι εξηγήσεις τους δεν είναι απόλυτα πειστικές). Μοιράζει τον χρόνο της ταινίας σε ένα road movie και σε ένα χρονικό ταπείνωσης, γυρισμένο με ένταση και αληθοφάνεια.
 
posted by ΕΛΜΕ Ν. Ηλείας at 8:13 AM | 0 comments
Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2007, Κινηματογράφος Απόλλων, ώρα 9 μ.μ.
«Ουγκέτσου Μονογκατόρυ» στα Ιαπωνικά σημαίνει, το χλωμό πρόσωπο της σελήνης μετά τη βροχή. Τυπικά λοιπόν είναι μια ιστορία του φανταστικού, μια ιστορία φαντασμάτων στην ουσία, βουτηγμένη στην πιο αμείλικτη πραγματικότητα, σκιαγραφώντας άριστα τα πάθη, τα όνειρα και τη μοίρα των ανθρώπων. Ένας μύθος διαχρονικός, κυριολεκτικά και μεταφορικά που ακόμα και μετά από 50 χρόνια εξακολουθεί να μιλά στα μάτια, στις καρδιές και το μυαλό. Αν και το σενάριο είναι βασισμένο σε ένα μύθο όμως, δεν υπάρχει τίποτα αφηρημένο και αυτή είναι και η ανωτερότητα γενικά των Γιαπωνέζων δημιουργών.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στα ταραγμένα χρόνια των εμφυλίων πολέμων Όνιν, στα μέσα του 15ου αιώνα και τις επιπτώσεις τους στους ανθρώπους επικεντρώνοντας στη ζωή δύο ζευγαριών. Το κεντρικό ζευγάρι είναι ένας φτωχός κεραμοποιός, ο Γκεντζούρο, ο οποίος θέλει να βγάλει χρήματα πουλώντας τα προϊόντα του στους αντιμαχόμενους στρατούς και η αφοσιωμένη σύζυγός του, Μιγιάγκι, που θα προτιμούσε ο σύζυγός της να μείνει σπίτι με το μικρό τους γιο χωρίς να ριψοκινδυνεύει στους δρόμους. Το δεύτερο ζευγάρι αποτελείται από έναν αγρότη, τον Τομπέϊ, που βοηθάει τον Γκεντζούρο στο εμπόριο, αλλά θα προτιμούσε να είναι ένας ένδοξος σαμουράϊ και την ατίθαση γυναίκα του, Οχάμα, η οποία γελοιοποιεί τις φαντασιώσεις του συζύγου της για στρατιωτική δόξα.

Οι δυο άντρες αποφασίζουν να κατευθυνθούν προς την πόλη, χωρίς τις οικογένειές τους, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Όταν τελικά φτάσουν κοντά στην πραγμάτωση των στόχων τους, ο πρώτος θα κερδίσει πολύ χρήμα και θα πέσει θύμα της γοητείας μιας πριγκίπισσας φαντάσματος κι ο δεύτερος επωφελούμενος από την αναταραχή του πολέμου, παριστάνοντας τον ήρωα που σκοτώνει τον αρχηγό του εχθρού, θα γίνει σαμουράι ανακαλύπτοντας κάποια στιγμή ότι η γυναίκα του έχει γίνει πόρνη σε ένα χωρίο εξαιτίας της δικής του εγκατάλειψης και των δεινών του πολέμου. Το όραμα της «υλικής» επιτυχίας γίνεται καπνός.
http://www.cinemascope.gr/movies/50s/ugetsu.shtml

Σκηνοθεσία: Kenji Mizoguchi
Σενάριο: Matsutaro Kawaguchi, Akinari Ueda
Μουσική: Fumio Hayasaka, Tamekichi Mochizuki, Ichiro Saito
Φωτογραφία: Kazuo Miyagawa
Μοντάζ: Mitsuzo Miyata
Παραγωγή: Ιαπωνία, 1953
Διάρκεια: 94’

Ερμηνείες:
Masayuki Mori .... Genjuro
Machiko Kyo .... Κυρία Wakasa
Kinuyo Tanaka .... Miyagi
Eitaro Ozawa .... To^bei (ως Sakae Ozawa)
Ikio Sawamura .... Genichi
Mitsuko Mito .... Ohama
Kikue Mori .... Ukon
Ryosuke Kagawa .... Αρχηγός του χωριού
Eigoro Onoe .... Ιππότης
Sugisaku Aoyama .... Γέρος Ιερέας
Reiko Kondo
Shozo Nanbu .... Ιερέας Shinto
Kozabuno Ramon .... Αρχηγός Niwa
Ichiro Amano .... Βαρκάρης
Kichijiro Ueda .... Ιδιοκτήτης καταστήματος
Teruko Omi .... Ιερόδουλη
Keiko Koyanagi .... Ιερόδουλη
Mitsusaburo Ramon .... Αρχηγός των στρατιωτών Tamba
Kichijiro Tsuchida .... Έμπορος μεταξιού


Το πιο δυνατό προτέρημα της ταινίας είναι η απόλυτη ισορροπία στην κίνηση μεταξύ ρεαλιστικού και απόκοσμου. Ο Μιζοκούτσι το πετυχαίνει αυτό καθοδηγώντας τη σκηνοθεσία μεταξύ μια νηφάλιας , σχεδόν ντοκυμαντερίστικης και αποστασιοποιημένης οπτικής και μερικών λυρικών και προσεκτικά χορογραφημένων σκηνικών, όπως η σκηνή στη Λίμνη Μπίουα, όπου τα δυο ζευγάρια συναντάνε ένα πλοίο φάντασμα στην ομίχλη.

To περίφημο «ανυπέρβλητο» κάδρο του Μιζογκούτσι είναι μοναδικό και αυτοφυές. Είναι ίσως ο μοναδικός σκηνοθέτης στον κόσμο που τολμά να χρησιμοποιεί συστηματικά αντικριστά πανοραμίκ πλάνα 180 μοιρών και μάλιστα χωρίς στιγμή να φαντάζει απλώς ως μία προσπάθεια εντυπωσιασμού του θεατή, όπως ίσως να φαινόταν σε κάποιον άλλο σκηνοθέτη. Η κίνηση της κάμερας είναι απλή, φυσική, δίνοντας μεγάλη σημασία στο ντεκόρ αλλά και στη θέση που καταλαμβάνουν σε αυτό οι ηθοποιοί.

Ένας πραγματικός μετρ της τέχνης του φοντί ανσενέ και του dissolve που τα αξιοποιεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να δημιουργήσει την αίσθηση. Η οπτική βάση έχει πάντα ένα ακουστικό συμπλήρωμα που λειτουργεί με μια πλήρη εκφραστική αυτονομία. Η μουσική και οι ήχοι στην ταινία είναι μια αλυσίδα σημάτων παίζοντας έναν τυπικό ρόλο που προσδίδει την αντιρρεαλιστική αοριστία του μύθου. Έτσι η εικόνα μοιάζει να κολυμπάει μέσα στην ακουστική ατμόσφαιρα και ο ήχος να ακουμπάει την εικόνα και να την εξαϋλώνει.

Το 1953, το «Ουγκέτσου Μονογκατάρι» τιμήθηκε με το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας και τον "Αργυρό Λέοντα" στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ κατατάχθηκε στις 10 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Παγκοσμίου κύρους κριτικοί αλλά και σκηνοθέτες έγραψαν μέσα σε αυτά τα χρόνια εγκωμιαστικά σχόλια και αναλύσεις καταλήγοντας στο ότι είναι ένα από τα πιο όμορφα φιλμ που έχουν φτιαχτεί ποτέ ή αλλιώς το εξέχον έργο του Ιαπωνικού κινηματογράφου. Το «Ουγκέτσου Μονογκατάρι», του Κέντζι Μιτσογκούτσι δίκαια συγκαταλέγεται στις ομορφότερες στιγμές της Ιστορίας του παγκόσμιου σινεμά… Είναι ένα φιλμ ζωντανό, παιχνιδιάρικο, εύκολο και γεμάτο χιούμορ που δεν έχει καμία σχέση με τα «σοβαρά» και δυσνόητα, αριστουργήματα.
 
posted by ΕΛΜΕ Ν. Ηλείας at 7:22 AM | 0 comments